Απαραδέκτως και αβασίμως προβαλλόμενοι λόγοι αναιρέσεως περί ελλιπών αιτιολογίας και παραμόρφωσης εγγράφου – Οριοθέτηση του αναιρετικού ελέγχου στην εκτίμηση αποδείξεων. 

Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (13**/2022), με την οποία επιδικάστηκε χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης στους συγγενείς 32χρονου υπηκόου Ρουμανίας, ο οποίος έχασε τη ζωή του σε θανατηφόρο τροχαίο δυστύχημα, χωρίς δική του υπαιτιότητα.

🔹 Οι λόγοι αναίρεσης κρίθηκαν απαράδεκτοι και αβάσιμοι:

• Δεν αποδείχθηκε παραβίαση ουσιαστικών διατάξεων του ΑΚ και του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (άρθρο 559 αρ. 1α ΚΠολΔ),
• Ούτε πλημμέλειες αιτιολογίας (άρθρο 559 αρ. 19 ΚΠολΔ),
• Ούτε παραμόρφωση εγγράφου (άρθρο 559 αρ. 20 ΚΠολΔ).

🔹 Το Εφετείο δεν υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, ούτε παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας, επιδικάζοντας:

• 60.000 € σε κάθε γονέα,
• 40.000 € σε έκαστο εκ των δύο αδελφών,
• 20.000 € σε κάθε έναν από τον παππού και τη γιαγιά.

Όλοι οι δικαιούχοι είναι υπήκοοι Ρουμανίας.

✅ Η απόφαση ενισχύει τη νομολογιακή σταθερότητα σε υποθέσεις ψυχικής οδύνης, αναδεικνύοντας τη νομική προστασία των οικογενειών θυμάτων τροχαίων, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

*Ευστάθιος Κολόμβος- Κωνσταντίνα Χαριζάνοβα
Μέλη της επιστημονικής ομάδας της δικηγορικής εταιρείας «PKG ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ» Κ.ΠΑΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

Μη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας – Εφαρμογή του ελληνικού δικαίου λόγω τόπου επέλευσης της ζημίας (ψυχικής οδύνης) στους κατοίκους Ελλάδας ενάγοντες, παρά την επέλευση του τροχαίου ατυχήματος σε έδαφος άλλου κράτους μέλους της Ε.Ε. Δίκαιη και εύλογη η επιδίκαση ποσού 100.000€ σε έκαστο γονέα και 45.000 σε παππού και γιαγιά. 

Ο Άρειος Πάγος επικύρωσε την τελεσίδικη απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών (15**/2022), με την οποία αναγνωρίστηκε το δικαίωμα των συγγενών 23χρονου Έλληνα υπηκόου – συνοδηγού σε θανατηφόρο τροχαίο στη Φινλανδία – για χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, καθώς το θύμα απεβίωσε χωρίς δική του υπαιτιότητα.

Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο:

1. Το Εφετείο δεν υπέπεσε σε ευθεία ή εκ πλαγίου παραβίαση ουσιαστικών κανόνων δικαίου και δη των διατάξεων του Κανονισμού (ΕΚ) 864/2007 (Κανονισμός Ρώμη ΙΙ) – Ορθώς εφαρμόστηκε το Ελληνικό Δίκαιο και όχι το Δίκαιο της Φινλανδίας, σύμφωνα με τον ως άνω Κανονισμό. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο δέχθηκε ότι η ζημία από την ψυχική οδύνη των συγγενών – η οποία είναι άμεση – επήλθε στην Ελλάδα, όπου και διαμένουν, επομένως το εφαρμοστέο δίκαιο είναι το ελληνικό (άρθρο 4 παρ. 1 Ρώμη ΙΙ).

🔸 Υπήρξε μειοψηφία, που υποστήριξε την εφαρμογή του φινλανδικού δικαίου, θεωρώντας την ψυχική οδύνη ως έμμεση συνέπεια του ατυχήματος.

2. Η αποζημίωση κρίθηκε εύλογη και σύμφωνη με την αρχή της αναλογικότητας, καθώς το Εφετείο δεν υπερέβη τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, επιδικάζοντας:

• 100.000 € σε κάθε γονέα,
• 45.000 € σε κάθε έναν από τον παππού και τη γιαγιά του εκλιπόντος.

📌 Η απόφαση αποτελεί σημαντικό προηγούμενο για την εφαρμογή του Κανονισμού “Ρώμη ΙΙ” σε περιπτώσεις διασυνοριακών τροχαίων ατυχημάτων, με έμφαση στην προστασία των δικαιωμάτων των οικείων του θύματος.

*Ευστάθιος Κολόμβος- Κωνσταντίνα Χαριζάνοβα
Μέλη της επιστημονικής ομάδας της δικηγορικής εταιρείας «PKG ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ» Κ.ΠΑΡΗΓΟΡΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ